Patrick Bokanowski: Le canard á l'orange

Nick Georgiou

Τα πρωτότυπα γλυπτά του Νικ Γεωργίου βασίζονται σε μια αμφιλεγόμενη ιδέα: τον θάνατο του εντύπου.

Αυτό που με ιντριγκάρει στα έργα του δρόμου είναι ο παράγων του αιφνιδιασμού: ο θεατής δεν έχει κανέναν έλεγχο όταν το γλυπτό ξεπροβάλλει στην επόμενη στροφή, τα όρια καταργούνται και όλοι έχουν πρόσβαση στο έργο.

Από την άλλη, μια γκαλερί με ενδιαφέρει πάντα ως «ιερός» χώρος. Εκεί κυριαρχεί η τάξη και μια εμπειρία διαφορετικού τύπου, μια εμπειρία κάθαρσης.

Το έκτο παιδί μιας οικογένειας Κυπρίων από το Νέο Χωριό Κυθρέας που έφτασε στην αμερικανική μεγαλούπολη λίγο μετά την τουρκική εισβολή.

http://myhumancomputer.blogspot.com/
http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4606449

Sapa

Τι και αν πληγώθηκες και ποτέ να μην κερδίσεις
Και ας μην έχει μείνει τίποτα να χαθεί
Στην κάθε γωνία έχει κάτι για να πάρεις
Από το βούρκο σου μπορείς να σηκωθείς

Οι άνθρωποι ειν' άνθρωποι, οι ψυχές ποτέ κοινές
Η χαρά και ο πόνος έρχονται για να νιώσεις
να ζεις με πάθος την αλήθεια να βιώσεις
Πραγματικά και όχι απλά για να το πείς

Πρέπει το σκότος την μιζέρια να αγγίξεις
στον δρόμο έξω πρέπει να χαθείς
θέλει να κλάψεις , πρώτα στην αυλή σου
να τρώς τα μούτρα σου από μέσα να καείς

Πρέπει να κάψει η μοναξιά την καρδιά σου
μέχρι να σε παρηγορήσει η αυγή
Και όταν τα πάντα εν τέλει θα τα χάσεις
την ψυχή μην βιαστείς να την ξεγράψεις

Τι και αν ζεις σαν πεθαμένος
Ας σε ρήξαν στο κενό
Καλύτερα να νιώθω πεθαμένος
Παρά μ' αυτούς ένας ζωντανός νεκρός

Τώρα που βρήκες την αλήθεια, έχεις πάρει την ζαριά
Έτσι πήρες το παιχνίδι , τώρα άλλαξε γυαλιά
η ζωή το ξέρω μοιάζει σαν μια μεγάλη μαχαιριά
μα όταν φοβάσαι να ποντάρεις, δεν κερδίζεις Πουθενά