Κάτω απ΄το χείλι μου, το δικό της
Κάτω απ΄το χείλι μου, το δικό της, σαν φωτιά και χόβολη,
οι μπούκλες της μεταξωτές σαν την πιο γλυκιά αμαρτία
- κι ολόγυμνος ο ώμος
ολόλευκος
η καμπύλη σκιά
διεγερτική
του βλέμματός της:
κι άλλο φιλί ακόμα
κι άλλο
κι άλλο
- τι μυρωδιά μανόλιας το εύοσμο στήθος της!
Joan Salvat-Papasseit, Νέα Συντέλεια, Τεύχος 3-4, Φθινόπωρο 2004-Χειμώνας 2005
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου